Kluczową rolę w długowieczności odgrywa kondycja sercowo-naczyniowa, niezależnie od wieku, płci i rasy Zamiast pytać pacjentów o ilość wykonywanych ćwiczeń, Claudio Gil Araújo sugeruje skupienie się na ich poziomie kondycji fizycznej. Przede wszystkim to właśnie poziom krążeniowo-oddechowy może odgrywać główną rolę w przewidywaniu długowieczności, niezależnie od wieku, płci i rasy, jak wynika z nowych danych Departamentu Spraw Weteranów (VA). Co więcej, nie zaobserwowano negatywnego wpływu wyjątkowo wysokiej wydolności fizycznej na śmiertelność.
„Te wyniki mają istotne znaczenie dla zdrowia publicznego, zwłaszcza w przypadku siedemdziesięciolatków i osiemdziesięciolatków, biorąc pod uwagę ograniczone informacje dotyczące związku między kondycją krążeniowo-oddechową a ryzykiem śmierci w tej rosnącej grupie populacji” – piszą Peter Kokkinos, PhD (Washington DC VA Medical Center) i współpracownicy.
„Dlatego uzasadnione jest uwzględnienie stanu krążenia pacjenta w codziennej praktyce klinicznej, tak jak zalecają to specjaliści zdrowia publicznego oraz najnowsze stanowiska naukowe.”
Komentując tę retrospektywną badania dla TCTMD, Claudio Gil Araújo, MD, PhD (Exercise Medicine Clinic – CLINIMEX; Rio de Janeiro, Brazylia), powiedział, że potwierdza ono „to, o czym większość kardiologów nie myśli: że kondycja fizyczna jest znacznie ważniejsza niż wszystko inne.”
To jest istotne, kontynuował, ponieważ większość lekarzy pyta pacjentów o ilość wykonywanych ćwiczeń, podczas gdy lepszym pytaniem jest: „Jak sprawna jest Twoja kondycja fizyczna? Czy ćwiczysz? Jakie ćwiczenia wykonujesz” Araújo dodał, że dla lekarzy „priorytetem nie jest kondycja fizyczna ani zdrowie, ale choroba. Ogół społeczeństwa chce wiedzieć o zdrowiu. Nie chce wiedzieć o chorobie. Wielu lekarzy nie wie nic o ćwiczeniach fizycznych. Mówią, że ludzie po prostu mogą chodzić.”
Osoby w dobrej kondycji żyją dłużej
W badaniu opublikowanym w numerze z 9 sierpnia 2022 roku w czasopiśmie „Journal of the American College of Cardiology”, Kokkinos i współpracownicy uwzględnili ponad 750 000 weteranów z USA w wieku od 30 do 95 lat. Średni wiek wynosił 61,3 roku, z czego 14,7% stanowili siedemdziesięciolatkowie, a 3,6% osiemdziesięciolatkowie. Ponadto, 19,0% to Afroamerykanie, 4,7% to Hiszpanie, 2,1% to rdzenni mieszkańcy Ameryki, a 6,0% to kobiety. W oparciu o średni szczytowy poziom MET (metabolic equivalent of task) uzyskany w standardowym teście na bieżni, pacjenci zostali podzieleni na sześć grup:
Najsłabsza kondycja (4,7 METs): 17,8% Słaba kondycja (7,1 METs): 27,7% Umiarkowana kondycja (9,0 METs): 20,9% Dobra kondycja (10,4 METs): 17,4% Wysoka kondycja (12,1 METs): 12,0% Bardzo wysoka kondycja (14,3 METs): 4,2% W okresie mediany 10,2 lat obserwacji, zmarło 23,3% populacji. Wyższa wydolność fizyczna była odwrotnie związana z ryzykiem śmiertelności dla całej kohorty, niezależnie od wieku, płci i rasy/etniczności (dostosowane HR 0,86 na każdy wzrost o 1 MET; 95% CI 0,85-0,87). W porównaniu z osobami o bardzo wysokiej wydolności fizycznej, skorygowane ryzyko śmierci sercowo-naczyniowej było najwyższe u osób uznanych za o najsłabszej (skorygowane HR 4,09; 95% CI 3,94-4,24) i słabej (HR 2,88; 95% CI 2,78-2,99).
Tradycyjne czynniki ryzyka, takie jak przewlekła choroba nerek, palenie tytoniu, cukrzyca, migotanie przedsionków, rak, choroba sercowo-naczyniowa, nadciśnienie tętnicze i wiek, były także niezależnie związane z zwiększonym ryzykiem śmierci, jednak żaden z nich nie miał tak silnego wpływu jak kondycja sercowo-naczyniowa.
Co ciekawe, wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) przewidywał lepsze przeżycie (skorygowane HR 0,98; 95% CI 0,97-0,98).
Osoby z grupy o bardzo wysokiej wydolności fizycznej miały największe przeżycie.
Najniższe ryzyko śmierci obserwowano u osób o wydolności fizycznej wynoszącej 14,0 METS, zarówno u mężczyzn (HR 0,24; 95% CI 0,23-0,25), jak i u kobiet (HR 0,23; 95% CI 0,17-0,29).
